Μια πρώτη κατεύθυνση

Αναδημοσιεύω το άρθρο του παπα-Γιάννη στην εφημερίδα "Ελεύθερος Λόγος" του Νοεμβρίου 2007. Πιστεύω πως οι δύο τελευταίες παράγραφοι αποτελούν μια ικανοποιητική πρόταση-απάντηση στο ερώτημα που διατυπώθηκε "πως αποτρέπεται μια περιβαλλοντική κατολίσθηση;" στο www.agiosthomas.blogspot.com.   η οποία διατυπώθηκε ήδη και από πολλούς άλλους που ασχολήθηκαν με το ερώτημα. Μένει η υλοποίησή της.

ΝΕΡΟ

Ήρθε η ώρα να κλείσουμε το DVD και να σηκωθούμε απ’ τον καναπέ μας.

Νοέμβριος 2007. Η τραγωδία έχει ήδη αποκαλύψει τις διαστάσεις της. Εξασθενές χρώμιο στο πόσιμο νερό, το νεράκι μας. Οινόφυτα – Ασωπία – Τανάγρα - Ωρωπός –Χαλκούτσι – Θήβα – Αυλίδα και ποιος ξέρει που ακόμα. Σας διαβεβαιώνω ότι έχουμε να δούμε και άλλα πολλά αφού το χάος που επικρατεί στο θέμα που λέγεται διαχείριση υδάτινων πόρων επικρατεί και στα θέματα της διαχείρισης των σκουπιδιών, του αέρα, της χωροταξίας και γενικότερα της λειτουργίας των βιομηχανιών.
Η πολιτεία αποκαλύπτεται για την δυσαρέσκεια και απροθυμία της στην εφαρμογή των υπαρκτών νόμων που αφορούν την προστασία της υγείας και την καθαρή και ασφαλή λειτουργία των εργοστασίων. Γιατί άραγε; Μια και δεν μας το εξηγούν μπορούμε να υποθέσουμε διάφορα…
Προσπαθούν να μας πείσουν ότι όλα αυτά που μας συμβαίνουν είναι νόμιμα! Για κάθε παράλογο και εξόφθαλμα παρανοϊκό γεγονός υπάρχει κάποια παράγραφος κάποιου άρθρου κάποιου νόμου που το δικαιολογεί και μας διαβεβαιώνει ότι είμαστε… ελέφαντες.
Τα μέτρα για την υγεία εξαντλούνται στην παροχή 1 εκ. ευρώ σε κάθε πληγέντα δήμο ώστε ήσυχα-ήσυχα να σκεπαστεί η πληγή με την γάζα που λέγεται αυτονόητη άμεση υδροδότηση απ’ την ΕΥΔΑΠ. Αλλά μιλάμε για μια πληγή που θέλει εντατική και χειρουργείο, όχι γάζες και ασπιρίνες. Εκτός και αν ΔΕΝ μας ενδιαφέρει τελικά η επιβίωση του ασθενούς.
Για τους ρυπαντές και την λειτουργία των βιομηχανιών η πολιτεία παρουσιάζεται κουφή, τυφλή και …ακρωτηριασμένη αφού η κύρια δικαιολογία για την αδυναμία εφαρμογής των νόμων είναι ότι οι υπηρεσίες δεν έχουν προσωπικό τα τελευταία τριάντα χρόνια! Ακόμα και τώρα, τρεις μήνες αφότου διαπιστώθηκε (και) επίσημα η τοξίνωση του υπόγειου υδροφόρου ορίζοντα οι βιομηχανίες λειτουργούν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και νοοτροπία που λειτουργούσαν και χθες: εγκληματώντας με την απόρριψη στο περιβάλλον τόνων τοξικών λυμάτων (αερίων, υγρών και στερεών) άναρχα και ανεξέλεγκτα.
Πλέον είναι εύκολα ανιχνεύσιμες οι ποινικές και πολιτικές ευθύνες, μένει στους πολίτες να τις αναζητήσουν και να ζητήσουν την απόδοσή τους. Πως όμως;
Μα... κλείνοντας το DVD και εγκαταλείποντας τους καναπέδες τους. Δυστυχώς πρέπει να στερηθούν και αυτή τη μικρή απόλαυση του λιγοστού ελευθέρου χρόνου που απομένει στο τέλος των κουραστικών 12ώρων και 16ώρων. Και να απαιτήσουν την εφαρμογή πολιτικών αειφορίας για να μπορούμε να μιλάμε για μέλλον (οι πολιτικοί μας δεν πρόκειται να το κάνουν από μόνοι τους!). Οργανώνοντας συλλόγους και μέσω αυτών παρεμβάσεις προς την πολιτεία και προσφυγές στην δικαιοσύνη.
Πρέπει όλοι εμείς οι θιγόμενοι, «αναλώσιμοι» και τοξινωμένοι πολίτες να φροντίσουμε ώστε η ΜΗ ΛΥΣΗ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΟΣΤΙΖΕΙ (σε χρήμα φυσικά) ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠ’ ΤΗΝ ΛΥΣΗ. Και να μην σταματήσουμε μέχρι να το πετύχουμε, αφού τώρα πια είναι φανερό: πρόκειται για το ζήτημα της ποιότητας της ζωής μας και της ποιότητας του θανάτου μας. Της δικής μας και των παιδιών μας.

π. Ιωάννης Οικονομίδης